Çinli komutan Sun-tzu yaklaşık 2 bin 500 yıl önce yazdığı “Savaş Sanatı” adlı kitabında rakip bir devleti parçalayabilmek için yapılması gereken ilkeleri sıralıyor:
1- Rakip ülkelerde iyi olan şeyleri gözden düşürünüz.
2- Rakip ülkelerin hakanlarının başarılarını küçük göstererek şöhretlerine gölge düşürünüz ve zamanı geldiğinde kendi halkının onları hor görmesini sağlayınız.
3- Adi ve aşağılık kişilerin işbirliğinden yararlanınız.
4- Düşman halkın kendi aralarında olan uyuşmazlık ve kavgalarını yayınız.
5- Rakibinizin geleneklerini gülünç hale getiriniz.
Son yıllarda yaşadığımız olaylar ışığında Türkiye’de bu ilkelerin hangilerinin ne ölçüde kullanıldığının yorumunu sizlere bırakıyorum; ancak bunlar arasında en önemlisinin “halkın içinde yayılan uyuşmazlık ve kavgalar” olduğunu söyleyebiliriz sanırım. 1980 öncesinde sağ ve sol olarak bölünen halkımız bugün de özellikle “dindar-laik” ve “Türk-Kürt” şeklinde bölünmeye çalışılıyor. Önce Yugoslavya, ardından Irak’ta yaşanan olaylar iyi değerlendirilmeli ve ulus içinde uzlaşarak birlikte yaşamanın yolları aranmalı.
Neler yapılmalı farklı kökenlerden gelen, farklı kültürlerde yetişmiş, farklı inançlara, değerlere ve/veya siyasi görüşlere sahip insanların bir arada huzur içinde yaşamaları için? Öncelikle insanların hangi konularda farklı olduklarını değil, hangi konularda aynı olduklarını düşünmeleri; “ortak paydalarda birleşme”nin ardından kendilerini karşı tarafın yerine koyup onları anlayabilmeleri gerekiyor. Çok değil, 27 yıl öncesinde birbirlerini görmeye bile dayanamayan insanlar bugün “ulusalcılık” çatısı altında kol kola yürüyebiliyorlar. DSP-MHP-ANAP koalisyonu sırasında Sayın Ecevit ve Sayın Bahçeli çok güzel bir uzlaşma örneği sergilemişlerdi. Önümüzdeki seçim öncesinde aynı uzlaşıyı sergilemeleri halinde, Sayın Baykal ve Sayın Bahçeli’nin daha başarılı olacaklarına ve iktidarı paylaşacaklarına inanıyorum.
Uzlaşıyı sağlayacak ortak paydalar dindarlara (dincilere değil) saygılı bir laiklik ve “Ne mutlu Türküm diyene” (Türk olana değil) sözcükleriyle tanımlanmış bir ulusalcılık anlayışı; mozaiği bir arada tutacak çimento ise “Atatürk ilke ve devrimleri”dir. Atatürk’ün yazdığı şu şiire biraz kulak versek yeter.

Hakikat Nerede?

Gafil, hangi üç asır, hangi on asır?
Tuna ezelden Türk diyarıdır.
Bilinen tarihler söylememiş bunu
Kalkıyor örtüler, örtülen doğacak,
Dinleyin sesini doğan tarihin,
Aydınlıkta karaltı, karaltıda şafak
Yalan tarihi gömüp, doğru tarihe gidin.

Asya’nın ortasında Oğuz oğulları,
Avrupa’nın Alplerinde Oğuz torunları
Doğudan çıkan biz
Nerde olsa, ne olsa kendimizi biliriz
Türk sadece bir milletin adı değil,
Türk bütün adamların birliğidir.
Ey birbirine diş bileyen yığınlar,
Ey yığın yığın insan gafletleri
Yırtılsın gözlerdeki gafletten perde,
Hakikat nerede?